ΜΕΤΑΦΟΡΑ Ε/Π UH-1H ΑΠΟ ΙΤΑΛΙΑ

Μετά είναι και  τα ελικόπτερα που έφερα από την Ιταλία, εκεί ξεκίνησε ως εξής το πράγμα.

Είχαν παραγγελθεί ορισμένα ελικόπτερα από την Ιταλία και στα τέσσερα για τα οποία είχε υπογραφεί μια σύμβαση, προβλέπονταν η μεταφορά των ελικοπτέρων από μια εταιρεία. Τα έφερνε μέχρι το Τατόι, εκεί τα πέρναμε εμείς από αυτούς. Αλλά σαν υπεύθυνος εφαρμογής της συμβάσεως εγώ, στην ΔΑΣ τότε,  ψυλλιάστηκα ορισμένα πράγματα, γιατί με αυτούς όταν ερχόντουσαν στο Τατόι με τα ελικόπτερα, ερχόμουν σε επαφή μαζί τους, παραλαμβάναμε το ελικόπτερο, κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Τι διαπίστωσα. Ότι η Agusta δεν αναλάμβανε καμία ευθύνη, δηλαδή ήταν ξεκρέμαστα τα ελικόπτερα από τη στιγμή που φεύγανε από την  Cassigna Costa, οι Ιταλοί δεν είχαν καμία ευθύνη. Ήταν ξεκρέμαστα, ούτε ασφαλισμένα τα ελικόπτερα, ούτε τίποτα. Οι δε  αυτοί που τα φέρνανε, πέρνανε  κατ’ αποκοπή τότε γύρω στις 250.000 χιλιάδες δραχμές, ελληνικά λεφτά, και ήταν κάτι τυχοδιώκτες οι οποίοι είχαν την έδρα τους στο Ιράν. Τότε υπήρχε οργασμός στο Ιράν, ο Σάχης είχε φτιάξει μέχρι και εργοστάσια και αυτοί εδραστηριοποιούντο εκεί πέρα και ότι τύχαινε στον αέρα το έπαιρναν, και έκαναν αυτή τη δουλειά. «Μεταφέρετε ελικόπτερα;» τους ρωτούσαν,  «Ναι» απαντούσαν και την έπαιρναν τη δουλειά.

Και μάλιστα μια φορά πήραν και καύσιμα από το Brindisi, τα χρέωσαν σε μάς, χωρίς να τα πληρώσουν, και είχε μπλέξει κάπως το θέμα και ήμουν υπεύθυνος εγώ τώρα να το ξεμπλέξω, πώς χρεώθηκαν αυτά τα καύσιμα και τα λοιπά. Και λέω από μέσα μου: «ρε παιδί μου, γιατί να κάνουν αυτοί τη δουλειά, να πληρώνουμε αυτούς τους  – να μη τους ονομάσω  – και να μη πηγαίνουμε να τα παίρνουμε εμείς».

Ήταν μεγάλη η απόφαση αυτή που πήρα. Κάνω μια εισήγηση, η ηγεσία δεν μπορούσε να καταλάβει, ήταν και η ευθύνη του να πάμε εμείς στην Ιταλία και να φέρουμε τα ελικόπτερα από κει. Αλλά και η ηγεσία ήξερε ότι τα φέρνει η εταιρία, αλλά δεν τα έφερνε η εταιρία, δηλαδή η Agusta, δεν τα έφερνε η Agusta, τα έφερναν αυτοί οι – να μη τους ονομάσω – και  παίρναν και 250.000 δραχμές χρεωμένα στη σύμβαση «Μεταφορά ελικοπτέρων : 250000 δρχ» ελληνικές τότε. Τέλος πάντων, να μην στα πολυλογώ, πείστηκε η ηγεσία και από τότε πηγαίναμε και τα παίρναμε. Τα τέσσερα τα φέραν αυτοί και μετά, τα μετέπειτα, όσα παραγγείλαμε εμείς. Βέβαια ξέρεις η νοοτροπία να πάμε κι εμείς, να πάμε κι εμείς, να πάμε κι εμείς, το πρώτο είχα πάει εγώ και το είχα φέρει, το δεύτερο-τρίτο δεν θυμάμαι ποιο ήταν που έπεσε, στην Ιταλία είχε πέσει, οπότε διέταξε ο αρχηγός ΓΕΣ να ορίσει η Διεύθυνση Αεροπορίας ένα πλήρωμα σταθερό πού θα πάει, όποτε πήγαινα εγώ συνέχεια με τη μόνη διαφορά ότι αλλάζαμε συνέχεια τον τεχνικό και ήμασταν η τριμελής επιτροπή που παραλάμβανε τα ελικόπτερα. Τότε έφερα ένα σωρό ελικόπτερα, ούτε θυμάμαι, οκτώ ή εννιά.

Σελίδες: 1 2 3