ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Σ.ΠΒ

Έτσι λοιπόν, με άλλον ‘’αέρα» πλέον, ανασκαλέψαμε στα αρχεία της ΥΣΑ και αποκτήσαμε το Μητρώον του Άνδρα.

Το μελετήσαμε και σας παρουσιάζουμε σήμερα την συνολική του πορεία που ας σημειωθεί, είναι ιδιαίτερης σημασίας, για την Οικογένειά του, για μας και για τους Απογόνους του

Ο Υποστράτηγος (ΠΒ) ε.α Δημουλίτσας Ανδρέας του Ιωάννη, ΑΜ 20540, γεννήθηκε στη Ναύπακτο στα 1916.

Εύελπις 2ας τάξεως Δημουλίτσας Ανδρέας. Χαρισμένη -όπως σημειώνει στις 18-3-1936, στο πίσω μέρος της – »στα αγαπημένα αδέλφια μου». (από αρχείο της Οικ. Δημουλίτσα)

Το αποφοιτήριο της Σ.Σ.Ε του Ανθυπολοχαγού (ΠΒ) Δημουλίτσα Ανδρέα. (από αρχείο της Οικ. Δημουλίτσα).

Ανθυπολοχαγός (ΠΒ) Δημουλίτσας Ανδρέας.

 

Απόφοιτος του τότε Γυμνασίου, μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοιτά στις 4-5-1937 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού (ΠΒ).

Η πρώτη του τοποθέτηση είναι στη Θεσσαλονίκη, με καθήκοντα Ουλαμαγού στην Α’ Πυροβολαρχία του XI Σ.Ο.Π (Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού). Στη θέση αυτή υπηρετεί από τις 14-5-1937 μέχρι και τις 16-5-1939.

Στις 27-5-1939, μετατίθεται στην VII Ταξιαρχία, στη Κάτω Βροντού, ως Διοικητής του, επί του  ΚΑΡΑΝΤΑΝ, Ουλαμού 105 ΣΔ. Εκεί συνεχίζει να υπηρετεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 1940.

Στη παραπάνω φωτογραφία, από αρχείο της Οικ. Δημουλίτσα, ο τότε Υπολοχαγός ΠΒ Δημουλίτσας Ανδρέας, στην περιοχή των Οχυρών.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η λέξη ΚΑΡΑΝΤΑΝ, γράφτηκε ακριβώς όπως αναφέρεται στα ατομικά έγγραφα του Στρατηγού, αν και νομίζω ότι αυτός που δακτυλογράφησε το όνομα, ίσως από λάθος δεν έγραψε το σωστό, που κατά τη γνώμη μου είναι ΚΑΡΑΤΑΣ, που είναι και η επίσημη ονομασία  του Οχυρού ΚΑΡΑΤΑΣ, επί των υψωμάτων της Κ. Βροντούς.

Ενός από τα 21 οχυρά της Γραμμής ΜΕΤΑΞΑ, που ήταν στην πραγματικότητα ένα περίκλειστο οχυρωματικό έργο, με δυνατότητα ολόπλευρης άμυνας, κατασκευασμένο βαθειά μέσα στο έδαφος από μπετόν, με ολμοβολεία, πυροβολεία, παρατηρητήρια, στεγανές εξόδους για την έξοδο του προσωπικού για αντεπιθέσεις, με υπόγειες στοές και θαλάμους, νοσοκομεία, αποθήκες συστήματα αερισμού και φωτισμού.

Αξίζει να πούμε ότι όταν μετά την κατάρρευση της γραμμής ΜΕΤΑΞΑ, τα οχυρά επισκέφθηκε, στα τέλη Μαΐου 1941, Γερμανική επιτροπή ειδικών για τις οχυρώσεις και διαπίστωσε ότι το σύστημα αυτό των οχυρώσεων, αποτελούσε τον χρυσό κανόνα μεταξύ του Γαλλικού συστήματος της γραμμής ΜΑΖΙΝΟ και των συστημάτων άλλων χωρών (Βελγίου, Γερμανίας) και ήταν το καταλληλότερο για την μορφολογία του ελληνικού εδάφους.

Σε ένα λοιπόν από αυτά τα περίφημα οχυρά, υπηρέτησε ο Στρατηγός Δημουλίτσας, ως Υπολοχαγός, μια και είχε προαχθεί στο βαθμό του Υπολοχαγού, στις 29-6-1940.

Διαβάζουμε από το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ του Συνταγματάρχου Πυρ/κού ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Α.Μ 20540…

Α’ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-1941

Από 28-10-40 έως Δεκέμβριο 1940 εις VII Ταξιαρχία (Κ. ΒΡΟΝΤΟΥ) ως Διοικητής του επί του ΚΑΡΑΝΤΑΝ Ουλαμού 105 Σ.Δ (Υπολοχαγός με απόδοσιν Λ. ΚΑΛΗ).

Στις 14-12-1940 και μέχρι τις 3-3-1941, τοποθετείται στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Υποψηφίων Αξιωματικών, στη Δράμα, όπου υπηρετεί ως εκπαιδευτής.

Στις 3-3-1941 και μέχρι τις 10-4-1941, τοποθετείται στο Δ’ Σ.Π.Π  (Ταξιαρχία Νέστου), στον Ξεριά, όπου υπηρετεί ως Διοικητής Ουλαμού των 85 Σ.Δ.

Την περίοδο αυτή της θητείας του στις VII Ταξιαρχίας Κ. Βροντούς και Ταξιαρχίας Νέστου, οι επιχειρήσεις στο Αλβανικό Μέτωπο συνεχίζονται αμείωτες με τις Ελληνικές Δυνάμεις να σημειώνουν συνεχώς νίκες και τις δυνάμεις που επάνδρωναν τα Οχυρά της Γραμμής ΜΕΤΑΞΑ, να προετοιμάζονται να γράψουν νέες σελίδες δόξας και τιμής για το ελληνικό στοιχείο απανταχού της οικουμένης.

Στις 0515 της 6ης Απριλίου 1941, χωρίς να τηρηθούν τα συνηθισμένα διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία.

Την ίδια μέρα αλλά ένα τέταρτο αργότερα από την έναρξη της επίθεσης, ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, έδωσε στον Αλέξανδρο Κορυζή τον τότε ‘Έλληνα Πρωθυπουργό, διακοίνωση στην οποία διατυπώνονταν αστήρικτοι ισχυρισμοί, περί παραβίασης της ουδετερότητας από την ελληνική πλευρά και αναγγελλόταν η γερμανική εισβολή.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών, με την γνωστή του λιτότητα αλλά πλήρη μηνυμάτων γλώσσα, πληροφορούσε τον ελληνικό λαό :

‘’…. Από της 0515 ο εν Βουλγαρία Γερμανικός Στρατός προσέβαλε όλως απροόπτως τα ημέτερα στρατεύματα επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Τα στρατεύματά μας αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Ένας από αυτούς ‘’των ελληνικών στρατευμάτων» είναι και ο Στρατηγός (τότε Υπολοχαγός) Δημουλίτσας Ανδρέας, εκεί στο Κ.Α ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ (Κέντρο Αντιστάσεως), Διοικητής Ουλαμού των 85 Σ.Δ. Το ΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ το συναντά κάποιος που κινείται από Καβάλα προς Ξάνθη, λίγο πριν φθάσει στο ποταμό ΝΕΣΤΟ,

Ένδεκα ήταν οι Γερμανικές Μεραρχίες που έκαναν την επίθεση, εμπειροπόλεμες και πλούσια εξοπλισμένες.

Από την δική μας πλευρά, τρεις μόνο Μεραρχίες με μικρή επάνδρωση και με το καλλίτερο υλικό τους να έχει προωθηθεί στο Αλβανικό μέτωπο, όπου συνεχιζόταν ο άνισος αλλά νικηφόρος αγώνας κατά της Ιταλίας.

Η οχυρωμένη τοποθεσία των Οχυρών που ξεκίναγε από το όρος ΜΠΕΛΕΣ και έφθανε μέχρι τον ποταμό ΝΕΣΤΟ, αποτελούσε ένα αντιστάθμισμα, στην ανισότητα των δυνάμεων, αλλά η Γερμανική υπεροχή δεν έπαυε να είναι καταθλιπτική. Η αντίσταση των ανδρών των Οχυρών δεν κράτησε για πολύ.

Τέσσερεις μέρες μόνο, από τις 6 μέχρι τις 10 Απριλίου 1941…..

Διαβάζουμε και πάλι από την ίδια σελίδα του ΦΥΛΛΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ του Συνταγματάρχου Πυρ/κού ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Α.Μ 20540…

« Α’ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-1941

Από 5-3-1941 έως 10-4-1941 εις Δ’.Σ.Π.Π (Ταξιαρχία ΝΕΣΤΟΥ) ως Δ/της Ουλαμού των 85 Σ.Δ. Μετέσχε ων Επιχειρήσεων της 9^ης Απριλίου (ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ) με απόδοσιν Λ. ΚΑΛΗ. Κατά τη νύκτα της 9^ης προς 10^ην Απριλίου  ο Ουλαμός του διελύθη, μόλις οι οπλίται αντελήφθησαν ότι το Κ.Α ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, επρόκειτο να παραδοθή. Εις Θάσον ολίγους μόνο άνδρας του Ουλαμού μετέφερεν.»

Ναι να μην μας φαίνεται παράξενο, μέσα στον αχό των επιχειρήσεων, και με κομμένες τις γραμμές των επικοινωνιών, να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, η μεταβίβαση των διαταγών αλλά και η εφαρμογή τους, για σύμπτυξη και οπισθοχώρηση, δεν είναι απλά πράγματα, ή μάλλον είναι πολύ απλά να τα γράφεις και να τα σχεδιάζεις, αλλά άλλο πράγμα το χαρτί και άλλο η υλοποίηση.

Ίσως (λέω ίσως γιατί πλέον δεν τον έχουμε μπροστά μας να μας βάλει στο πνεύμα εκείνων των ημερών), η μη έγκαιρη διαβίβαση των διαταγών, αλλά και το ότι βασική αρχή επάνδρωσης των Μονάδων της γραμμής Μεταξά ήταν η επάνδρωσή τους από προσωπικό που καταγόταν από τα μέρη εκείνα, να είναι  από τους κυριότερους λόγους, που ….. ‘’εις Θάσον ολίγους μόνο άνδρας του Ουλαμού μετέφερεν ».

Για όλη την παραπάνω δράση του, του απενεμήθεη στις 9/10/1950, με βάση την ΕΔΥΣ 496/50, το Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατείας 1940-1941 (από αρχείο της Οικ. Δημουλίτσα).

Το τι έγινε από την στιγμή που έφθασε στη Ν. Θάσο και μετά, δεν μπορώ να το ξέρω, (είπα δεν είναι μπροστά μου να τον ρωτάω και να μου απαντά), αλλά τον ξαναβρίσκουμε μέσα στον Απρίλιο του 1941, να ανήκει στη διάθεση του ΥΣΑ (μάλλον Υπουργείο Στρατιωτικών) και συγκεκριμένα στην Ζ’ Γενική Επιθεώρηση Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως και Διοικήσεως Αξιωματικών Αιτωλοακαρνανίας, στην Ναύπακτο.

Ξαναγυρνά λοιπόν στα πάτρια εδάφη, προφανώς σε εφαρμογή κάποιου ευρύτερου σχεδίου του ΓΕΣ ή του Υπουργείου, στη περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου.

Παραμένει στη θέση αυτή μέχρι τις 30-11-1942.

Στις 1-12-1942 και μέχρι τις 30-4-1944, υπηρετεί στις Εθνικές Ομάδες Ανταρτών ( ΕΟΕΑ – ΕΔΕΣ), στην περιοχή της Ηπείρου, υπό τον Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα.

Στις 1-7-1944 και μέχρι τον Φεβρουάριο του 1945, υπηρετεί στο 3^ο Σύνταγμα Ευζώνων, στη περιοχή Ναυπάκτου-Πατρών, ως Διοικητής Λόχου (από 1-7-44 μέχρι 30-9-1944).

Διαβάζουμε και πάλι από το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ του Συνταγματάρχου Πυρ/κού ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Α.Μ 20540…

« Β’ ΚΑΤΟΧΗ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ

Από 10-4-1943 μέχρι 12-2-1945, υπηρέτησεν εις ΕΑΟ (ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ) Ν. ΖΕΡΒΑ. Έλαβε μέρος εις μάχας κατά των Ελασιτών εις Περιοχήν ΑΡΑΧΩΒΗΣ-ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ και ΑΧΛΑΔΟΚΑΜΠΟΥ-ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ. Ηγωνίσθη με θάρρος, αυτοθυσίαν και πατριωτισμόν. Επέδειξεν διαγωγήν εξαίρετον.»

Για όλη την παραπάνω δράση του, του απενεμήθεη στις 6/6/1961, με βάση την ΕΔΥΕΘΑ 119/1961, το Αναμνηστικό Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1945 (από αρχείο της Οικ. Δημουλίτσα).

Από τις 10-7-1945 και μέχρι τις 1-10-1945, υπηρετεί στο γραφείο του Α’ Υπαρχηγού του ΓΕΣ, ως Υπασπιστής.

Στις 24-12-1945, προάγεται στο βαθμό του Λοχαγού.

Από τις 2-10-1945 και μέχρι τις 15-1-1946, τον βρίσκουμε να υπηρετεί στη Σχολή Πυροβολικού, στην Αθήνα, ως εκπαιδευόμενος στο Τμήμα Κατωτέρων, στην 4η Εκπαιδευτική Σειρά.

Διαβάζοντας τις επιδόσεις του στο παραπάνω τμήμα, εντοπίζουμε μια εγγραφή στο δελτίο επιδόσεως που έκανε ο εκπαιδευτής του ο Λοχαγός (ΠΒ) Παπαστάθης Ιωάννης :

« Λοχαγός Δημουλίτσας Ανδρέας. Παρακολούθησε με άριστον ζήλον….Είναι ο πρώτος του τμήματός του…»……

Μπαρουτοκαπνισμένος, αλλά και άριστος στις εκπαιδεύσεις του, ο Στρατηγός Δημουλίτσας, συνεχίζει να μας εκπλήσσει, μέσα από τα ατομικά του έγγραφα…..

Εδώ θα σταματήσουμε για σήμερα, την ιστορική περιήγηση, της πορείας του άνδρα, για να συνεχίσουμε στο επόμενο, με το μεγάλο ταξίδι του στην Αγγλία……

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ : ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ‘’ΠΥΡΣΟΣ”