ΠΑΧΗ ΜΕΓΑΡΩΝ.. Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΠΑΡ

Και μετά την εκπαίδευση γυρίσατε στην Πάχη;

Εμείς οι οκτώ με τον κ. Δημουλίτσα Διοικητή, Ταγματάρχης ήταν τότε, αρχίσαμε και σκάβαμε και εμείς, μας είχαν δώσει λίγους στρατιώτες και σκάβαμε, φτιάχναμε, βοηθούσαμε, και κάναμε τα πρώτα κτίρια και ξεκινήσαμε. Και από εμάς ύστερα φύγαμε τρεις – τέσσερις, μας επέλεξε δηλαδή ο κ. Δημουλίτσας ο Διοικητής και μας έστειλε για εκπαιδευτές. Και πήγαμε στο Τατόι και εκπαιδευτήκαμε εκπαιδευτές.

Ο κ. Παναγιωτάκης ως εκπαιδευτής, το L21B είναι κυριολεκτικά «του κουτιού» χωρίς κανένα χαρακτηριστικό, ο δεύτερος μαθητής από αριστερά προς τα δεξιά είναι ο κ. Γρύσπος

«Εδώ είναι μαθητές μου και είναι στο briefing δηλαδή πριν πετάξεις τους κάνεις ενημέρωση το τι θα κάνουμε.»

Μαθήματα πτήσεως {το προφίλ του μαθητή δεξιά μου θυμίζει έντονα τον Βασίλη τον Γιαννόπουλο}]

Όταν τελειώσατε την εκπαίδευση, την πρώτη εκπαίδευση, και γυρίσατε είχατε παραλάβει τα L18B; ή δεν είχαμε ακόμη τα αεροπορικά μέσα;

Auster είχαμε τότε, μετά πήραμε τα Piper. Και μείναμε δεν θυμάμαι πόσο διάστημα, και αφού τελειώσαμε την εκπαίδευση, γυρίσαμε…..

{ Σημ. Δ.Σαμπάνη: Ο Υποστράτηγος Παναγιωτάκης δεν θυμόταν πια χρονική στιγμή και ποια ήταν η διάρκεια της εκπαίδευσής τους στα Piper L-18B. Σίγουρα ήταν στην Ελευσίνα και σίγουρα μετά τα Auster, αεροσκάφος με πολλές ομοιότητες με το L18B.

ΚΑΤΩ από Α προς τα Δ : Καρδάμης, Ζαρκάδης, Ράγκος, Φούντης, Παναγιωτάκης;

ΠΑΝΩ από Α προς τα Δ : Κολοβός, Αγγελόπουλος, απουσιάζει ο Χήνας.

Πρόσεξε το call sign είναι μαύρο και για τα ελληνικά εθνόσημα έχει βαφτεί μια περιοχή λευκή και από πάνω οι μπλε κύκλοι…

Από Α προς τα Δ : Αγγελόπουλος, Φούντης, Παναγιωτάκης, Διοικητής Σχολής, λοιποί.

Ήδη είδαμε την παρουσία των Piper L-18B κατά την διάρκεια της απονομής.}

…..Και αρχίσαμε να παίρνουμε σειρές. Αρχικοί εκπαιδευτές ήμασταν ο Χήνας, ο Παπαδογιάννης και εγώ. Και βγάζαμε χειριστές και εκπαιδευτές και σιγά σιγά γίναμε αυτοκέφαλοι. Στην αρχή δανειζόμασταν τα πάντα από την Πολεμική Αεροπορία. Και ανταλλακτικά και για την συντήρηση και αυτό για περίπου κανένα δύο χρόνια. Μετά αυτονομηθήκαμε και στα τεχνικά και σε όλα. Και άρχισαν τα μεγάλα τα τεράστια κιβώτια και ερχόντουσαν με τα αεροσκάφη μέσα τους, τα Piper L-18B με τις ξύλινες έλικες.

Οι τεχνικοί μας που τα συναρμολογούσαν εκπαιδεύτηκαν και αυτοί στο Τατόι από τους αντίστοιχους συναδέλφους της ΕΒΑ. Για δυο χρόνια ήταν επικεφαλής κάποιος Ανθυποσμηναγός Παπαδόπουλος.

Κάποια μέρα είχε τόσο αέρα που όταν προσπαθήσαμε να πετάξουμε και βάλαμε μπροστά τον κινητήρα, το αεροπλάνο σηκώθηκε αμέσως σαν ελικόπτερο και όλοι φώναζαν να μην πετάξουμε. Τόσος πολύς ήταν ο αέρας στο διάδρομο.

Ο κ. Γρύσπος μου είπε μια ιστορία, κάποια χρονολογία που μπορεί να το θυμάστε και εσείς, ότι από κάποιο καράβι που πήγαινε για Τουρκία με Piper, με τη βοήθεια κάποιου αμερικανού συνδέσμου ήρθε και ξεφόρτωσε τα τουρκικά Piper που τα κάναμε ελληνικά. Αληθεύει αυτό; Επειδή το έχω διασταυρώσει με τους αριθμούς κατασκευής για αεροπλάνα που ενώ έπρεπε να είναι στην Τουρκία ήταν στην Ελλάδα.

Εγώ το άκουσα αλλά προφανώς δεν ήμουν τότε στα ΕΠΑΡ. Τότε πηγαίναμε ξανά στις Μονάδες του Πυροβολικού

Σε Μονάδα Πυροβολικού.

Δεν την έζησα αυτή την κατάσταση.

Αλλά το έχετε ακούσει;

Ναι, το έχω ακούσει.

Τέλος 3ης Σελίδας

Συνέχισε στη σελίδα 4