Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΟ

ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Άνοιξη – Άνοιξη 2008. Όχι δεν πρόκειται για κάποια collection ενδυμάτων ή κάτι άλλο. Είναι η χρονική στιγμή που βρέθηκα στο σπίτι του κ. Μπούρμπουλα στην περιοχή της Άνοιξης Αττικής. 12 Απριλίου 2008, 18^Η30.

Γεώργιος Μπούρμπουλας: ένας από τους στυλοβάτες της Αεροπορίας Στρατού, όπως οι περισσότεροι παλιοί, ένα από τα ονόματα που αντηχούσαν στα αυτιά μου στα εφηβικά μου χρόνια, ένας από τους αγαπημένους συναδέλφους των χρόνων του boom της Αεροπορίας Στρατού. Εντοπίστηκε και με υποδέχτηκε για να μου πει ιστορίες και περιστατικά από τα παλιά, να προσθέσει και αυτός την «μνήμη» του, σ’αυτές των όσων έχουν συνδράμει μέχρι σήμερα στο σκοπό αυτό.

Αυτή είναι η Ιστορία μας… Προσδεθείτε, απογειωνόμαστε…

Αλίμονο στον άνθρωπο  που δεν αγαπάει κάτι για να ασχοληθεί, πέραν από τον  βιοπορισμό. Εάν όμως αυτά τα δύο συμπίπτουν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία. Δηλαδή να κάνεις κάτι στη ζωή για να βιοπορίσεις το οποίο να είναι το πάθος σου.  Εγώ δεν ήμουνα και ευτυχής ως προς την επαγγελματική μου κατεύθυνση. Βέβαια εμείς όταν είχαμε ξεκινήσει τότε ήταν…

Ποίας εκπαιδευτικής σειράς είσαστε;

Της Σχολής Ευελπίδων,  εννοείς;

Όχι στην Αεροπορία Στρατού. Έτσι συγκρίνω τις  σειρές λίγο πολύ.

Α, το 1962 έκανα, 16η, 17η ήταν;

Λίγο πιο πριν από τον μπαμπά μου, εκείνος το 1964 με την 17η εσείς λίγο πιο νωρίς.

15^η.

Ο μπαμπάς ήταν με τον κύριο Γουδίρα συμμαθητές, με τον Τέλη τον Θόδωρο, τον Φράγκο τον Παναγιώτη…

Επειδή αρχίσαμε έτσι, θέλω να πω ότι είχα την ευτυχία που έμπλεξα με την Αεροπορία Στρατού. Γιατί πράγματι ήμουνα πολύ τυχερός. Ήμουνα πολύ τυχερός διότι ήμουνα άνθρωπος ο οποίος μου άρεσε πολύ οτιδήποτε έχει σχέση με τα τεχνικά θέματα και η αεροπορία είναι νομίζω περισσότερο κάτι το τεχνικό παρά θεωρητικό. Βέβαια η θεωρητική κατάρτιση πάντοτε παίζει ρόλο σε οποιαδήποτε δουλειά  και αν είσαι. Και … μπορώ να πω ότι πέρασα καλά.

Τι όπλο ήσασταν; Πεζικό;

Πεζικό. Πεζικό ήμουνα και έκανα ίσως αναλογικά τα περισσότερα χρόνια της σταδιοδρομίας μου στην Αεροπορία Στρατού. Προσαρμόστηκα πάρα πολύ και νομίζω ότι προσέφερα. Νομίζω.

Γι’ αυτό ο κ. Γουδίρας που είπε «θα δεις τρία άτομα ακόμη, είναι κατά σειρά Γρύσπος, Μπούρμπουλας και Κίτσος, για να μάθεις πολλά για την Αεροπορία Στρατού».

Εγώ είχα τύχη.

… και από τη θέση σας στη ΔΑΣ προσφέρατε πολλά και προωθήσατε πράγματα τα οποία άξιζε τελικά τον κόπο…

Συνολικά έκανα γύρω στα εννέα χρόνια στην ΔΑΣ.

Εννιά χρόνια!

Συνολικά.

Το κακό είναι ότι τότε έπρεπε να κάνετε και το χρόνο Διοικήσεως στις μονάδες…

Ε, ήταν και αυτά στη μέση αλλά να σου πω την αλήθεια  δεν  με πολυένοιαζε. Μου αρκούσε αυτό το πάθος για την Αεροπορία Στρατού. Και να σου πω την αλήθεια και στη Σχολή Πολέμου που πήγα μετά, σκοπίμως απέφευγα να δώσω εξετάσεις  στη Σχολή Πολέμου για να υπάρχει ένα κίνητρο να παραμένω εκεί και σε κάποια στιγμή να φύγω. Αλλά… με ανάγκασαν. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει για κάποιον Α; Ο Α είναι της τάξης του 57 αυτός, μικρότερος, ήμασταν στον ΓΕΣ τότε στη Διεύθυνση Αεροπορίας ήταν δίπλα  βοηθός στο 3^ο γραφείο,  εγώ είχα το 1^ο και το 4^ο γραφεία  και ήταν τότε διευθυντής ο Φανής. Και ο Α πιπίλησε τον Φανή, του λέει «να πιέσουμε τον Μπούρμπουλα να πάει στη Σχολή Πολέμου». Τέλος πάντων με ζόρισαν εκεί πέρα, εγώ ήμουνα τότε και 42 χρόνων μεγάλος για να καθίσω να διαβάσω. Είχα οικογένεια και … ενέδωσα. Δεν μπορούσα δηλαδή, υπέστη τέτοιο ζόρισμα από τον Διευθυντή και τον νεαρό που λέω «άντε να πάω να δώσω». Αλλά όταν συνειδητοποίησα που είχα μπλέξει, γιατί πράγματι ήταν μπλέξιμο. Μην ξεχνάς ότι οι αξιωματικοί από μικροί προσανατολιζόμενοι για τη Σχολή Πολέμου, προετοιμάζονται. Μαζεύουν ύλη, μελετάνε ορισμένα πράγματα. Εγώ αυτά.., έπεσα από τον ουρανό. Και όταν συνειδητοποίησα τι είχα κάνει ήταν πλέον αργά. Αλλά, να πω ο Θεός βοήθησε και πέτυχα στη Σχολή Πολέμου; Πήγα και λιγάκι αργά γιατί τότε ήμουν στο ΓΕΣ πετούσα τα VIP  και ο Γκράτσιος δεν με άφηνε να  φύγω, ο «μακαρόνας» όπως τον λέγαμε επειδή ήταν ψηλός, και πήγα το 1980 στη Σχολή Πολέμου, αντισυνταγματάρχης. Τέλος πάντων αυτό ήταν, μετά με έστειλαν και στη Σχολή Εθνικής Αμύνης, άλλο αγγούρι εκεί, τέλος πάντων πέρασαν αυτά αλλά  εγώ το μυαλό μου το είχα στην Αεροπορία Στρατού.

Επειδή μου είπες για τα ημερολόγια πτήσεων τώρα πήγα και τα κατέβασα από την ντουλάπα…και όπως έκανα έτσι, να δούμε σε ποια σελίδα, ψάχνω να βρω μια σελίδα που έχω τσακίσει. Έτσι το έκανα και λέει Ιανουάριος, 5 Ιανουαρίου με U-17 το 237 Μπούρμπουλας – Σαμπάνης. Τοπική (γελάει) μιάμιση ώρα.

Μπήκατε στο ίντερνετ; Είδατε τη φωτογραφία σας;

Δεν μπήκα, δεν μπήκα.

Αυτή ήταν μια παρένθεση για τον μπαμπά, και μια άλλη, ότι έχετε την εκτίμηση των νεοτέρων.

Εγώ, απέκτησα στην Αεροπορία Στρατού εκτίμηση από πολλούς αλλά και μίσος από ορισμένους.

Πάντα έτσι είναι, τους καλούς τους…

Αν και για πολλούς λόγους ήταν και αυτοί οι οποίοι με  μίσησαν και ίσως συνέβαλαν και στην αποστρατεία μου.

Τώρα, τι θέλεις συγκεκριμένα από μένα;

Συντάκτης: Δημήτριος Σαμπάνης

τέλος πρώτης σελίδας