Ο ΚΑΣΤΟΡΑΣ, το »χαμένο» BEAVER

Στο ιστολόγιο αυτό προσπαθούμε να πάμε πίσω, στις ρίζες μας που κανείς δεν έχει καταγράψει με σύστημα, ή τέλος πάντων με αγάπη για αυτό που έκανε και από το οποίο έζησε, ζει και εύχομαι να ζει για πάρα πολλά χρόνια.

Δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω, κοιτώντας σήμερα (μετά από κάποια εμπειρία που έχουμε όλοι από το παρελθόν μας, που στην ουσία είναι και το παρελθόν του σημερινού Όπλου της Αεροπορίας Στρατού), προς τα πίσω, δε βρίσκω – ειλικρινά – κάτι που να είναι καταγεγραμμένο.

Όλες οι αναφορές για την Ιστορία του Όπλου, ξεκινάνε και τελειώνουν με μια απαλή αναφορά για την 190 ΜΕΠΑΡ, με τέτοιο τρόπο που μου δίνει την εντύπωση ότι ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας.

Ονόματα που έδωσαν εν ενεργεία και τη ζωή τους ακόμη, ξεχνιόνται, είτε διότι έτυχε και υπηρέτησαν σε περιόδους που οι »political correct», έχουν αφανίσει και έχουν βάλει στο »χρονοντούλαπο της ιστορίας» (που την θυμήθηκα ρε σεις την έκφραση !!!), είτε διότι δεν μας άρεσαν.

Από την άλλη μεριά, όσοι έτυχε να υπηρετούν στην ΑΣ σε περιόδους θα έλεγα »ηρεμίας» – και δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί – θεώρησαν την προνομιακή υπηρεσία τους από την Αεροπορία Στρατού ως εφαλτήριο για την επαγγελματική τους ανέλιξη, χωρίς να μεριμνήσουν – ως όφειλαν – για την διάσωση κάποιων αεροπορικών μέσων, αλλά και την καταγραφή τουλάχιστον σημαντικών ιστορικών για την ΑΣ, εποχών και γεγονότων.

Και για να εξηγούμαι και να ξεκαθαρίζω τις σκέψεις μου.

Θυμάμαι κάποτε, νεαρότατος χειριστής, να υπάρχει ένα και μοναδικό L-21 B στο Στεφανοβίκειο που σε πείσμα όλων των »κανονικών διαδικασιών» επέμενε να διατηρεί σε άριστη πτητική κατάσταση η ΣΑΣ, γιατί είχε διατάξει ο Μπάρμπα Γιάννης (για όσους δεν έτυχε να τον ξέρουν αναφέρομαι στον τότε Διοικητή της ΣΑΣ Σταματέλο Ιωάννη), το οποίο μόνον αυτός πέταγε, μέχρι που αποστρατεύθηκε και πήγε και αυτό ….. στα αζήτητα…..

Δεν ξέρω αν ήταν »παραξενιά» του συχωρεμένου του Σταματέλου ή έστω και μία μη συνειδητοποιημένη πράξη του, εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι όσο »ζούσε» εν ενεργεία κράτησε ένα καταπληκτικό αεροσκάφος σε πλήρη πτητική κατάσταση, χωρίς να κωλώνει από τις μουρμούρες του τεχνικού προσωπικού και του 307 ΤΣΥΑΥ.

Μόνο κάτι »τρελοί» ή κάτι »παράξενοι» σαν τον Μπάρμπα Γιάννη, κάνουν τομές…

Φαντάζομαι ότι αν »συνέχιζε» στην Ιεραρχία δεν θα ήταν μακρυά η μέρα που θα καθιέρωνε το κρατάμε ένα από όλα μας τα μέσα σε ΠΛΗΡΗ ΠΤΗΣΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Βέβαια στο »παιχνίδι» όσων δεν έχουν σκεφτεί όλα τα παραπάνω, αναμφισβήτητα »παίζουν» και οι απόστρατοι συνάδελφοι που θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, εδώ και καιρό.

Αλλά θα μου πεις ποιοι ;

Όσοι από αυτούς »ενεργοποιήθηκαν», πάτησαν πάνω στο σώμα των ε.α της ΑΣ για να βγουν »τοπικοί άρχοντες (με αποτυχία βέβαια).

Και από ότι μαθαίνω, πρόσφατα έχουν δημιουργηθεί δύο »φορείς» – »σύνδεσμοι» αποστράτων της ΑΣ.

Διχόνοιες, πάθη και ποιος ξέρει τι είδους επιδιώξεις τώρα στα γεράματα…

Τέλος πάντων τέρμα οι σκέψεις.

Για την ιστορία γράφουμε, απλά με πίκρα διαπιστώνουμε ότι …

Όπως ξέρετε (όσοι μας διαβάζετε),προσπαθήσαμε μαζί με τους υπόλοιπους »τρελούς» της παρέας αυτού του ιστολογίου, να ξεδιαλύνουμε το ιστορικό δύο αεροσκαφών που πέρασαν σχεδόν ως κομήτες από τις τάξεις της ΑΣ, εννοώ τα U-6A BEAVER.

Το τι βρήκαμε (και τι δεν βρήκαμε !!!) το κατέγραψα στα σημειώματά μου

Αεροσκάφος U- 6 A BEAVER (updated 16/4/2008 με στοιχεία για το ΕΣ 317) και

Τελικά συμπεράσματα για τα δύο BEAVER της Ελληνικής Αεροπορίας Στρατού

Ένας από τους »τρελούς» της παρέας είναι και ο Θέμης Βρανάς ο οποίος πίσω στα 1995, δέκα τρία χρόνια από σήμερα, είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό ΠΤΗΣΗ ένα άρθρο που έκανε μνεία για την ύπαρξη ενός Beaver στις τάξεις της ΕΒΑ.

Η ΠΤΗΣΗ έχει περάσει στην ιστοσελίδα της πολλά παλιά άρθρα, συμπεριλαμβανομένου και του παραπάνω που μπορούμε να το διαβάσουμε στη διεύθυνση http://library.techlink.gr/ptisi/article.asp?mag=2&issue=157&article=4026

Γράφει πολλά και αξιόλογα ο Θέμης σε κείνο του το άρθρο και μπράβο του, αξίζει να το διαβάσετε, για να καταλάβετε τι ανακαλύπτει η αγάπη και η »τρέλα»…

Ξεχωρίζω μερικά σημεία από το τότε άρθρο, που σήμερα πλέον είναι ξεκαθαρισμένα.

»….Πρόκειται για το μοναδικό L-20A Beaver της ΕΒΑ, τη στρατιωτική έκδοση του αγέραστου μονοκινητήριου ελικοφόρου μεταφορικού De Haviland Canada DHC-2.Οι πρώτες αναφορές της παρουσίας του το θέλουν να επιχειρεί το 1956 από την Αεροπορική Βάση ΣΕΔΕΣ, ενώ οι τελευταίες φτάνουν μέχρι και το 1967, λίγο πριν το αεροσκάφος φύγει από το ΣΕΔΕΣ με πιθανότερο προορισμό το ΚΕΑ στο Ελληνικό.
Η μόνη τυπική αναφορά υπηρεσίας του Beaver στην Π.Α. που μπορέσαμε να εντοπίσουμε είναι η καταχώρηση με ημερομηνία 27-10-1960 στο βιβλίο πτήσεων του Αρχισμηνία Θωμά Γαλή της 356ΜΜ για «πτήση δοκιμής» με χειριστή τον Υποσμηναγό Σταύρο Φιρφιλιώνη.
Χάρη σ’ αυτή την καταχώρηση γνωρίζουμε τα τρία τελευταία ψηφία του serial number «466». Το αεροσκάφος πετούσε «ασημένιο» με τα ελληνικά εθνόσημα στις κλασικές θέσεις. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής γνωστά στοιχεία, η ΕΒΑ χρησιμοποίησε το Beaver σε αποστολές εκπαίδευσης νυκτερινών προσγειώσεων των χειριστών Dakota, μεταφοράς προσωπικού και ταχυδρομείου….»

updated 5 Σεπτεμβρίου 2011

Σκαναρισμένο αντίγραφο όλου του άρθρου του Θέμη Βρανά, που μας το έστειλε ο υπερατλαντικός μας αναγνώστης Nick Gerousis.

Όπως αποδείχθηκε από τα log books που εξασφάλισαν οι Γιάννης Μυλωνάς και Δημήτρης Σαμπάνης, το »466» υπηρετούσε στην ΕΒΑ (Ελληνική Βασιλική Αεροπορία) από το 1960 μέχρι το 1964.

Από το 1969 μέχρι το 1975 υπηρετούσε στις τάξεις της Αεροπορίας Στρατού, στα Μέγαρα και μετά στο Στεφανοβίκειο με χαρακτηριστικό κλήσης ΕΣ 317.

Η πτήση από ΚΕΑ για Μέγαρα, έγινε από τον κ. Γουδίρα, όπως λένε και τα log books.

Ο ΚΑΣΤΟΡΑΣ κατά την επωνυμία που του είχαν δώσει οι της ΕΒΑ, »ζει» ακόμη και σήμερα και πετά ως υδροπλάνο πλέον !!!!

Δεν ήταν το μόνο.

Ήδη από καιρό πριν υπηρετούσε στις τάξεις της ΑΣ και το »739» (έμεινε για δύο περίπου μήνες με αυτό το χαρακτηριστικό κλήσης) και μετονομάσθηκε σε ΕΣ 314.

Αυτά……

Συνέχεια στο:  DHC Beaver U-6A ΕΣ 317 (update)