ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ (ΠΒ) ε.α ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Σε όλες τις επίσημες ενημερώσεις που γίνονται σε επίσημους, υπηρεσιακούς και μη, επισκέπτες στις Μονάδες της Αεροπορίας Στρατού, πάντα αναφέρεται ως ο πρώτος Έλληνας Αξιωματικός, που εκπαιδεύτηκε ως χειριστής Α/Φ στην Αγγλία το 1949, ο Ταγματάρχης Δημουλίτσας Ανδρέας και προβάλλεται η εικόνα του.

Ο πρώτος Έλληνας Αξιωματικός που εκπαιδεύτηκε στην Αγγλία!!

Δεν είναι και μικρό πράγμα να έχεις την φωτογραφία του, να την προβάλεις και να τιμάς έτσι, έστω με αυτή τη μικρή αναφορά, τον Πρώτο από τους Προγόνους μας….!!

Βέβαια εμείς εδώ στο ιστολόγιο αυτό, προσπαθούμε να κρατήσουμε ανοικτές τις πόρτες της Μνήμης και όπου μπορούμε, να πάμε και ένα βήμα παραπέρα….

Αυτό και έγινε όταν μας ήλθε η φαεινή ιδέα, να ‘’κτυπήσουμε» το όνομα ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, στον ιστοχώρο του ΟΤΕ .

Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν η αναζήτηση μας έδωσε δύο άτομα.

Τον Δημουλίτσα Ιωάννη του Χ, και

Τον Δημουλίτσα Ανδρέα του Ι, τηλ……….. Αξιωματικός, ΤΚ…….

Τρελαθήκαμε όταν το είδαμε !!

Βρε μπας και ζει και εμείς τόσα χρόνια μόνο τον μνημονεύουμε;

Με κάποιους δισταγμούς, είναι η αλήθεια, σηκώσαμε το τηλέφωνο και αμέσως όλοι μας οι δισταγμοί διαλύθηκαν.

Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια ώριμη ευγενέστατη κυρία, η κυρία Ντίνα, μας επιβεβαίωσε ότι αυτό που ψάχναμε, τις ρίζες μας δηλαδή, το είχαμε ‘’ανακαλύψει».

Τόσο απλά είναι τα πράγματα, όταν τα ψάχνεις…..

Μετά βέβαια από την πρώτη επαφή με την χήρα Δημουλίτσα, ακολουθήσανε πολλές και ενδιαφέρουσες. Η κυρία Ντίνα, προσφέρθηκε να ψάξει και να βρει ότι υπήρχε στο αρχείο της και βέβαια στις σελίδες του αφιερώματος μας για τον Στρατηγό Δημουλίτσα που θα ακολουθήσουν, θα σας τις παρουσιάσουμε, σε σας και στον παγκόσμιο ιστό, ως ελάχιστο φόρο τιμής, με χειροπιαστές πλέον ενέργειες, στον Πρώτο από τους Προγόνους μας.

Λέω ‘’χειροπιαστές» γιατί από τις πρώτες μας επαφές με την κυρία Ντίνα Δημουλίτσα, διαπιστώσαμε μια πικρία της, διατυπωμένη με πολύ λεπτό και ευγενικό τρόπο, τρόπο που αρμόζει σε μια κυρία.

« μα τι να σας πω, ο άνδρας μου ο πρωτοπόρος των Ε.ΠΑΡ και δεν μας έχει θυμηθεί κανείς, εκτός από πέρυσι που κάποιος μας πήρε τηλέφωνο, για να μας ενημερώσει για κάποια εκδήλωση……»

Εμείς δεν είχαμε τρόπο να αντιδράσουμε !!

Της στείλαμε, ως πρώτη ένδειξη, ένα γράμμα, που μέσα στα άλλα, λέγαμε:

«Εκτός από το κείμενο για το αφιέρωμα στον σύζυγό σας κυρία Δημουλίτσα, θεώρησα ως υποχρέωσή μου να σας στείλω με μια αφιέρωσή μου και ένα βιβλίο (σημ. Army Aviator: Το βιβλίο του Αντώνη Τσαγκαράτου για το 1^ο ΤΕΕΠ), το οποίο αναφέρεται στα επιθετικά ελικόπτερα ΑΠΑΤΣΙ. Θεωρώ ότι, αν και το περιεχόμενό του δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον, είναι η ελάχιστη προσφορά που προσωπικά μπορώ να κάνω, και να σας συνδέσω έστω και μέσα από τις εικόνες του, με την σημερινή πραγματικότητα, αυτού που ο σεβαστός σύζυγός σας ξεκίνησε πίσω στα 1947.»

Ναι, το αναδεικνύουμε εδώ, γιατί τουλάχιστον εμείς νοιώθουμε ενοχές.

Ενοχές που ξεκινάνε  από την ‘’απουσία» μας, τόσα χρόνια.

Απουσία που, για τα δικά μας μέτρα και σταθμά, την θεωρούμε κάπως αδικαιολόγητη, μια που αποδείξαμε, στους εαυτούς μας πρώτα και μετά σε όσους μας διαβάζουν, το πόσο απλό ήταν να μην αφήσουμε να ξεχασθούν οι Πρώτοι, οι Πρόγονοι.

Ελπίζουμε να βάλουμε μυαλό και εμείς αλλά και η επίσημη Αεροπορία Στρατού και να βρεθεί τρόπος να ‘’επανορθώσουμε», όσο ακόμη υπάρχουν εν ζωή οι κοντινοί του άνθρωποι…..

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ: ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Σ.ΠΒ