ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ‘’ΠΥΡΣΟΣ»

Στις 20-12-1946, ξεκινά το …μεγάλο ταξίδι για την Αγγλία που θα διαρκέσει ογδόντα τέσσερεις εβδομάδες. Εκεί στις 23-12-1946 θα προαχθεί στο βαθμό του Ταγματάρχη.

Από την ΗΧΩ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ τεύχος 2ο του Φεβρουαρίου 1956, διαβάζουμε όσα έγραφε εκείνη την εποχή ο τότε Ταγματάρχης (ΠΒ) Προφίλης Δημήτριος, στο άρθρο του ΤΑ Ε.ΠΑΡ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ….

« ….κατά το  1947 εστάλησαν δύο Αξ/κοί Πυρ/κού εις Αγγλίαν ίνα εκπαιδευθώσιν ως χειρισταί Ε.ΠΑΡ. Η εκπαίδευσίς  των διήρκησε ένα περίπου έτος.

(Αυθεντική φωτογραφία. Αρχείο Οικ. Δημουλίτσα)

Σεπτέμβριος 1947. Στο Α/Δ της RAF Andover . Αναμνηστική φωτογραφία της 227 O.C.U. (227 Operational Conversion Unit) ή αλλοιώς 227 Μονάδα Επιχειρησιακής Μετεκπαίδευσης. Η Ελληνική Αποστολή (6 ατόμων – 2 του ΣΞ και 4 της ΕΒΑ) με επικεφαλή τον ΤΧ(ΠΒ) Δημουλίτσα Ανδρέα [στο κέντρο – o 1ος μας Χειριστής] εκπαιδεύεται στον χειρισμό Α/Φ Auster Mk V & Mk VI, σε ρόλους Ε.ΠΑΡ.

Επιστρέφει από την Αγγλία στις 7-2-1948, χειριστής πλέον Ε.ΠΑΡ.

Από τον απολογισμό που έστειλε η ΣΧΟΛΗ Ε.ΠΑΡ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ, διαβάζουμε….

« Απόσπασμα Ημερησίας .Διαταγής 14 Ιανουαρίου 1948.

…..Ταγματάρχης Δημουλίτσας Ελληνικού Στρατού.

Παρακολούθησε επιτυχώς το Σχολείο Ε.ΠΑΡ (59^ο Τμήμα) και έλαβε Πτυχίον ΧΕΙΡΙΣΤΟΥ Ε.ΠΑΡ….

Χ.Κ ΒΑΖΕΛΕΫ

Αντισυνταγματάρχης Διοικητής»

Μετά από κάποιες εκπαιδεύσεις στη Σχολή Πυροβολικού, στο Μ. Πεύκο, τοποθετείται, από 27-5-1948 μέχρι 27-11-1948, στη Διοίκηση Πυροβολικού του Β’ΣΣ στα Ε.ΠΑΡ, στο ΑΡΓΟΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟ.

Ας μην ξεχνάμε εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολεμικές επιχειρήσεις μεταξύ του Εθνικού Στρατού και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, ο εμφύλιος πόλεμος είχε ξεκινήσει από το 1946 και κρατούσε ακόμη (το 1948) καλά……..

Θεωρώ τα εμβόλιμα ιστορικά γεγονότα που σε ορισμένα σημεία παραθέτω, ως αναπόσπαστα κομμάτια του αφιερώματος αυτού, στον Άνδρα Δημουλίτσα Ανδρέα, για να μπορέσουμε να Τον δούμε, όχι μόνο μέσα από άψυχες ημερομηνίες, αλλά να τον δούμε να ζει μέσα στα ιστορικά γεγονότα της εποχής του. Η διαδρομή μας μέσα στα ιστορικά γεγονότα, είναι η ειδοποιός διαφορά που χαρακτηρίζει τον καθένα από μας και αναδεικνύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας…….

Αλλά ας πάμε πάλι στην ΗΧΩ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ, τεύχος 2ο του Φεβρουαρίου 1956, και ας διαβάσουμε όσα έγραφε εκείνη την εποχή ο τότε Ταγματάρχης (ΠΒ) Προφίλης Δημήτριος, στο άρθρο του ΤΑ Ε.ΠΑΡ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ….

«..Κατά το 1948 ωργάνωθη εν τμήμα Ε.ΠΑΡ εις ο μετείχον Αξ/κοί της Αεροπορίας και εις μόνον Αξ/κός του Πυρ/κού, ο τότε Ταγ/ρχης Δημουλίτσας Ανδρέας, όστις είχεν εκπαιδευθεί εις Αγγλίαν. Το τμήμα τούτο εχρησιμοποιήθη εις τας επιχειρήσεις ‘’ΡΟΥΜΕΛΗΣ», δι’ εκτέλεσιν αναγνωρίσεων. Ομοίως εχρησιμοποιήθη και εις τας επιχειρήσεις ‘’ΓΡΑΜΜΟΥ» και ‘’ΒΙΤΣΙ», εκτέλεσαν πολλαπλάς αποστολάς και ουχί κατά τον ορθόδοξον τρόπο, δεδομένου ότι ανετίθοντο εις τούτο αποστολαί τακτικής αναγνωρίσεως κ.λπ. Πάντως απέδωσαν ικανοποιητικά αποτελέσματα και κυρίως εις το ζήτημα του αντιπυροβολικού.»

Διαβάζουμε και πάλι από το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ του Συνταγματάρχου Πυρ/κού ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Α.Μ 20540…

« Δ’ ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝ

Από 11-10-1948 έως 26-11-1948 εις ΔΠΒ/Β’ ΣΣ (ΑΡΓΟΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟ) ως εναέριος Παρατηρητής (Ταγματάρχης) με απόδοσιν Λ. ΚΑΛΗ..»

Από τα παραπάνω λοιπόν, αρχίζει να περιγράφεται ο βίος του Άνδρα Δημουλίτσα Ανδρέα.

Πρώτος Έλληνας Αξιωματικός χειριστής Ε.ΠΑΡ, ρίχτηκε στις πολεμικές επιχειρήσεις και συγκεκριμένα στις επιχειρήσεις ‘’ΡΟΥΜΕΛΗΣ» στις οποίες, μαζί με άλλους αξιωματικούς της Αεροπορίας, πετούσε για εκτέλεση αναγνωρίσεων. Το γεγονός του ότι αυτές – δυστυχώς – εμπίπτουν σε επιχειρήσεις του καταστροφικότερου, μετά τον Πελοποννησιακό,  ελληνικού εμφυλίου πολέμου, δεν μειώνει ούτε κατά κεραία και το γεγονός αλλά και το θάρρος του Στρατηγού.

Δεν μπορώ όμως να μην σημειώσω και τη διαρκή και ίσως επίμονη προσπάθεια της Διευθύνσεως Πυροβολικού του ΓΕΣ, που έγκαιρα και αποφασιστικά εκμεταλλεύτηκαν την επένδυση που είχαν κάνει στο πρόσωπο του κ. Δημουλίτσα.

Τον ‘’έριξαν» αμέσως στις επιχειρήσεις, για να πάρει τον ζωτικό εναέριο χώρο, που ανήκε αλλά και ανήκει στο ΓΕΣ, να πάρει τη θέση του στον αέρα, βάζοντας έτσι πόδι ξανά, στους αεροπόρους, που  για τα ‘’αεροπορικά» θέματα, πάντα ήθελαν να μονοπωλούν και να επαίρονται ότι ήταν μόνο δικά τους….   (…λες και είναι σήμερα !!!).

Από τις 29-11-1948 μέχρι τις 15-6-1949, μετατίθεται στη Σχολή Πυροβολικού, στο Μ. Πεύκο, όπου υπηρετεί ως εκπαιδευτής.

Το αέναο πήγε-έλα, η κακιά μας μοίρα, από τότε, μέχρι και το 1998, που γίναμε πλέον ανεξάρτητο Όπλο……

Στις 16-6-1949 και μέχρι τον Σεπτέμβριο 1949, υπηρετεί στη ΔΠΒ/ Σ.Η.Δ.Μ στις περιοχές ΚΟΖΑΝΗΣ-ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, ως επιτελής της Διευθύνσεως Πυροβολικού ΣΤΡΑΤΙΑΣ αλλά και Διοικητής Σμήνους Ε.ΠΑΡ.

Πάμε πάλι  στην ΗΧΩ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ τεύχος 2ο του Φεβρουαρίου 1956, και να διαβάσουμε όσα έγραφε εκείνη την εποχή ο τότε Ταγματάρχης (ΠΒ) Προφίλης Δημήτριος, στο άρθρο του ΤΑ Ε.ΠΑΡ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ….

«… Κατά το έτος 1949, μερίμνη του ΓΕΑ, ανεπτύχθη μία τοιαύτη Μονάς Ε.ΠΑΡ, ήτις έλαβε την ονομασίαν ΣΜΗΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. Αυτή περιελάμβανε περί τα 10 αεροσκάφη και τελικώς εν όψει των επικειμένων επιχειρήσεων και των προσπαθειών της Δ/σεως Πυροβολικού προς τα προϊσταμένας αρχάς, αποφασίζεται να ιδρυθή Σμήνος Ε.ΠΑΡ με προσωρινήν έδρα το αεροδρόμιο Κοζάνης και μικτόν προσωπικό Πυροβολικού και Αεροπορίας. Ούτω οι μεν Αξιωματικοί του ΠΒ θα περιορίζοντο εις τα ζητήματα της βολής μόνον και της παρατηρήσεως, οι δε τοιούτοι της Αεροπορίας θα περιορίζοντο εις τα ζητήματα χειρισμού του αεροσκάφους.

Το τμήμα αυτό τελικώς απετέλεσαν 7 Αξκοί ΠΒ και 6 της Αεροπορίας, εδόθησαν δε προς το σκοπόν τούτο και 10 περίπου αεροσκάφη και περί τα μέσα του 1949 μετεστάθμευσεν εις το αεροδρόμιο ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ. Το τμήμα τούτο εχρησμοποιήθη και κατά τις επιχειρήσεις ‘’ΠΥΡΣΟΣ» εκτέλεσεν πολλάς αποστολάς, αλλά και πάλιν ουχί κατά τον ορθόδοξον τρόπον. Τα Ε.ΠΑΡ κατά τας επιχειρήσεις αυτάς εχρησιμοποιήθησαν κυρίως δια τας αποστολάς αντιπυροβολικού. Πάντως τα Ε.ΠΑΡ απέδωσαν άριστα αποτελέσματα και επέσυραν τον θαυμασμόν και την εκίτιμησην υφισταμένων και προϊσταμένων. Μετά τας επιχειρήσεις το ούτω πως προχείρως συγκροτηθέν ΣΜΗΝΟΣ Ε.ΠΑΡ διελύθη…».

Διαβάζουμε και πάλι από το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ του Συνταγματάρχου Πυρ/κού ΔΗΜΟΥΛΙΤΣΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Α.Μ 20540…

« Δ’ ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝ

Από 21-6-1949 έως 28-8-1949 εις ΔΠΒ/Σ.Η.Δ.Μ (Δ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ) ως επιτελής Δ/νσεως Πυροβολικού ΣΤΡΑΤΙΑΣ και Δ/της Σμήνους Ε.ΠΑΡ (Ταγματάρχης) με απόδοσιν Λ. ΚΑΛΗ.

Του απονεμήθηκε Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως, Δύο φορές ..»

Μάλιστα…!

Δύο φορές τιμημένος με τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξεως,

δεν είναι και λίγο, σε ένα περιβάλλον εκείνη της εποχής, που και δε συγχωρούσε λάθη αλλά και που το αεροπορικό μέσο, ήταν κάτι πρωτόγνωρο.

Διοικητής Σμήνους Ε.ΠΑΡ, ο πρώτος Έλληνας που διοίκησε ένα στη ουσία μικτό Σμήνος με τα καλά αλλά και τα κακά της διαφορετικής προέλευσης των στελεχών του αλλά και του προσωρινού του χαρακτήρα.

Ας σημειωθεί ότι οι επιχειρήσεις ‘’ΠΥΡΣΟΣ» που αναφέρονται στο άρθρο του κ. Προφίλη, ήταν οι τελευταίες αλλά και οι καθοριστικές επιχειρήσεις με την ολοκλήρωση των οποίων, ηττήθηκαν οριστικά και αμετάκλητα, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, που αναγκάσθηκαν να συμπτυχθούν, μέσα στη Αλβανία.

Και έτσι ξαναβλέπουμε τον τότε Ταγματάρχη (ΠΒ) Δημουλίτσα Ανδρέα, να κατεβαίνει από το Άργος Ορεστικό, μετά τη διάλυση του ‘’ούτως προχείρως συγκροτηθέντος Σμήνους Ε.ΠΑΡ» τον Σεπτέμβριο του 1949, ξανά στη Σχολή Πυροβολικού σο Μ. Πεύκο, ως εκπαιδευτής, μέχρι και τις 31-7-1950…..

Εδώ θα κάνουμε μία μικρή διακοπή, για να ξεκινήσουμε τη νέα σελίδα με κάτι σημαντικό και για τον Στρατηγό Δημουλίτσα, αλλά και για όλους εμάς (τους πρώην, τους νυν και τους επόμενους)………

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ: ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ Ε.ΠΑΡ