Ο διάδρομος που υπήρχε (στην ΣΑΣ), ήταν οριακός για τα Aerocommander και τα Beechcraft;
Ναι, ήταν 800 μέτρα μετά έγινε 1200, για να είναι μέσα στις προδιαγραφές και των δύο αεροσκαφών.
(κοιτάμε άλλες φωτογραφίες)
Για τους ειδικής μονιμότητας ήταν ορισμένοι οι οποίοι ήταν διαμάντια ήταν και ορισμένοι οι οποίοι ήταν ……… Δύο από τα διαμάντια είναι εδώ (μου δείχνει μια φωτογραφία) ο Χρήστος ο Λουκοβίτης, ο οποίος είναι το αρχείο της Αεροπορίας Στρατού, τον είχα βοηθό στο 1ο γραφείο. Ξέρεις τι δουλειά πατούσε; Τους ήξερε όλους. Σου λέω ήταν κινητό αρχείο. Και αυτός είναι ο Κώστας ο Ναλμπάντης, νομικός ο οποίος δικηγορεί τώρα πάνω στην Κομοτηνή. Διαμάντια αξιωματικοί. Τι σου λέω, ήταν και διαμάντια ήταν και ……….
Εδώ στην Αμερική πάλι. Αυτός ήταν εκπαιδευτής στη σχολή ξένων γλωσσών. Ήταν ένας εξαιρετικός τύπος, ήταν του ναυτικού, ήταν υποπλοίαρχος ο οποίος είχε στραπατσαριστεί από ατύχημα και ήταν εκπαιδευτής στη σχολή. Και με αυτόν είχαμε μεγάλες φιλίες. Γιατί το ελικόπτερο εμείς το ξέραμε οι Έλληνες, όλοι οι άλλοι συνεκπαιδευόμενοι, μάθαιναν την ορολογία για να πάνε να μάθουν το ελικόπτερο. Εμείς ήδη το ξέραμε. Είχαμε πολλές γνώσεις. Εγώ τους είχα πιάσει ότι σε ένα διαγώνισμα είχαν κάνει λάθος. Και βγαίνω και του λέω ότι η τάδε ερώτηση ήταν λάθος. Μου λέει είναι αδύνατον. Του λέω είναι λάθος, έλα να το συζητήσουμε. Το συζητάμε και άρχισε και αμφέβαλε. Και έρχεται το πρωί και μου λέει: «είχες δίκιο, το διορθώσαμε». Δεν θυμάμαι το όνομά του, ο Ρουσελάκης ίσως να τον θυμάται.
Α τώρα θυμήθηκα και κάτι άλλο…
Χριστούγεννα. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ξεκινάω να πάω στο grocery, το αντίστοιχο μπακάλικο της βάσεως. Ήταν σε μια μεγαλούτσικη απόσταση. Εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο οι Έλληνες, πηγαίναμε με τα πόδια. Μέναμε δίπλα με τον Αθανάσαινα, του χτυπάω την πόρτα. Του λέω θα πάω στο grocery να πάρω τίποτα να έχω στο ψυγείο μέσα. Λέει « άντε ρε που θα τρέχεις, θα πάμε αύριο στην λέσχη να φάμε». Του λέω έτσι και αλλιώς δεν έχω τι να κάνω θα πάω. Ξεκινάω που λες, πάω στο grocery πήρα κάτι ψωμάκια, σαλάμι σαν αυτό που το έχουν στη ζελατίνα μέσα και κάτι αβγά, πώς μου ήρθε και τα πήρα έτσι. Γύρισα το βράδυ στο δωμάτιο. Την επόμενη μέρα ξυπνάμε, έβρεχε καταρρακτωδώς. Όταν σου λέω καταρρακτωδώς, καταρρακτωδώς. Ο Αθανάσαινας είχε μεγάλη αδυναμία στη γυναίκα του, καλά όλοι μας έχουμε, αλλά εκείνος και το έδειχνε. Εγώ είμαι άλλος τύπος. Και κάπου κάπου έπαιρνε τηλέφωνο τη γυναίκα του γιατί είχαμε τηλέφωνα μέσα στο δωμάτιο. Επειδή εγώ μιλούσα κάπως καλύτερα αγγλικά από τον Αρίστο, μου λέει « θα έρθω αύριο κατά τις δέκα στο δωμάτιο να πάρουμε ένα τηλέφωνο στην Ελλάδα». Λέω εντάξει. Σου λέω έριχνε τουλούμι. Δίπλα ήμασταν, έρχεται, να πάρουμε τηλέφωνο. Παίρνουμε τηλέφωνο και μας λένε «είναι αδύνατον μετά τρεις μέρες αν θέλετε σειρά». Λόγω Χριστουγέννων. Χαμός, ο Αρίστος έκανε προσκλητήριο Αγίων. Αφού εκτονώθηκε λέει: «Άντε τώρα, να πάμε να φάμε». Και η βροχή που να σταματήσει. Βάζουμε τα αδιάβροχα και ξεκινάμε για την λέσχη. Μούσκεμα τα παπούτσια μας και όλα, πάμε στην λέσχη, κλειδωμένα, ψυχή. Τίποτα, Χριστούγεννα κλειστά όλα. Πω, πω. Να δεις τον Αθανάσαινα, τότε ήταν που έκανε προσκλητήριο Αγίων. «Πάμε τώρα να φάμε ότι έχεις». Πάμε να φάμε, και καλά τα σαλάμια και τα ψωμάκια, με τα αβγά τι κανείς; Εκεί είχαμε συνέχεια καυτό νερό, τα βάζω από κάτω, το νερό έτρεχε έτρεχε, όταν τα ανοίξαμε γύρω από το τσόφλι είχαν λίγο πήξει από μέσα ήταν ωμά…
Αυτές είναι από τη Σχολή Αεροπορίας, όταν ήμουν Διοικητής της .
(βλέπουμε κι άλλες φωτό)
Αυτές εδώ (οι φωτο) σου λένε τίποτα; Δεν σου λένε…
Μήπως είναι ο Χριστόδουλος;
Είναι ο Χριστόδουλος. Με τον Χριστόδουλο είχαμε άριστες σχέσεις, με είχε καλέσει στην αρχιεπισκοπή την γυναίκα μου και φάγαμε.
Ξέρεις η Σχολή δεν υπάγεται στη μητρόπολη Δημητριάδος, υπάγεται στη μητρόπολη Λαρίσης και λόγω της αδυναμίας του Χριστόδουλου προς τις ένοπλες δυνάμεις ειδικώς είχε ζητήσει την άδεια του μητροπολίτου και σε όλες τις θρησκευτικές τελετές ερχόταν αυτός.
………………………………………………………………………………………………
Η προβλεπόμενη διάρκεια έχει περάσει κατά πολύ. Σχεδόν πέντε ώρες μιλάμε, μαγνητοφωνούμε, βλέπουμε, σχολιάζουμε. Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς η Ιστορία της Αεροπορίας Στρατού φαίνεται να είναι μεγάλη. Το «δυστυχώς» είναι γιατί έμεινα «πεινασμένος» μετά από αυτή την επίσκεψη. Ο κ. Μπούρμπουλας με συνοδεύει μέχρι την εξώπορτα.
Όταν θα ξανάρθεις, θα σου πω και για τα Απάτσι.
Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τις υπέροχες ώρες που περάσαμε. Φεύγω με μια τσάντα γεμάτη πράγματα. Οι πτήσεις με τους χειριστές και τα μέσα της Αεροπορίας Στρατού προβλέπονται πολλές. Ήδη το Log Book μου αρχίζει σιγά-σιγά να γεμίζει… Γι’ αυτό μείνετε κοντά μας.
Συντάκτης: Δημήτριος Σαμπάνης
ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Μιχαηλίδης Αθανάσιος
/ 6 Σεπτεμβρίου 2013«ατυχής» η εισαγωγή της ενότητας, περί «ορισμένων διαμαντιών» και «ορισμένων …..» της ειδικής μονιμότητας.
Army Aviator
/ 16 Δεκεμβρίου 2008@ Στεφανος Ατσαλος
Σωστός ο κ. Πλιάκος !!
Στεφανος Ατσαλος.
/ 14 Δεκεμβρίου 2008Καλησπερα σας.
Ανχης Πλιακος Ν. Ηταν Λοχαγος εκπαιδευτης στο Αγρινιο.
Μας ελεγε……Οταν θα τελειωσετε απο εδω και πατε στις μοναδες σας να προσεχετε…ολοι κανουν χαμηλες πτησεις.
Θελετε να πεταξτε ψηλα 3500 ποδια , θελετε να κανετε χαμηλη 3000 ποδια.
Τα ωραια και τα εξυπνα σου μενουν στο μυαλο για παντα.