ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ…..

και η συνέντευξη με τον Στρατηγό συνεχίζεται ……

Άλλες δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίσατε στον αέρα;

Ε, καλά. Εγώ έκανα δυστυχώς πολλές φορές πτήσεις έξω από το μυαλό….

Προσγείωση σε δρόμο μεταξύ Αγίων Θεοδώρων και Ισθμού, 10 μέρες φυλακή.

Να μη σου πω ότι έχω βάλει τουλάχιστον 100 με 150 ώρες με σβηστό κινητήρα.

Σαν ανεμόπτερο;

Ναι έχω κάνει looping με τον κινητήρα έτσι, σβηστό

Ακροβατικά έκανα με σβησμένο κινητήρα. Έσβηνα κοντά στη Λάρισα τον κινητήρα και πήγαινα και προσγειωνόμουνα. Ήμουν ψηλά και εφόσον χάνεις συνέχεια ύψος το αεροπλάνο πετάει και διευθύνεται κανονικά. Αρκεί να έχει ταχύτητα με λίγα λόγια να μην πέσει σε απώλεια στήριξης. Και αφού έχει ταχύτητα μπορείς να την αυξάνεις ή όχι, βυθίζοντας την μούρη και έτσι είχα πάρει πολύ τον αέρα του αεροπλάνου. Όταν ήμουν εκπαιδευτής πετούσα και δώδεκα ώρες την ημέρα. Αν έχεις τέσσερις μαθητές και πετάς μιάμιση ώρα τον καθένα είναι αμέσως έξι ώρες και αν σου βγει και καμία αποστολή… αν έλειπε και κανένας εκπαιδευτής, έπαιρνες κανένα δύο μαθητές του άλλου…

Και όταν πήγα Διοικητής στο Βόλο και είχα και το μυαλό έξω από το κεφάλι, πετούσα τέσσερις πέντε ώρες χωρίς λόγο, απλώς έφτανα το αεροπλάνο στα όρια του

Να δω μέχρι πού φτάνει το αεροπλάνο. Έκανα αυτά, έπεσα και σε κακοκαιρίες αλλά δόξα τω Θεώ είμαι και τελείωσα καλά και εύχομαι να έχει το προσωπικό υγεία για όλο τον καιρό σε όλη τους τη ζωή και να αποστρατεύονται με υγεία.

Σαν αεροσκάφη πώς ήταν; Αξιόπιστα; Τεχνική υποστήριξη;

Πολύ αξιόπιστα, πάρα πολύ αξιόπιστα. Αυτά που έκανα εγώ τότε με αυτά τα αεροπλάνα, και να σας πω, σαν το μολύβι τα έπαιζα. Γιατί δεν είχα και κανένα να μου τραβήξει τα χαλινάρια. Ήμουν Διοικητής και έφευγα από τη Μονάδα και πήγαινα στον κάμπο της Λάρισας ή των Τρικάλων και δοκίμαζα τις αντοχές του αεροπλάνου. Αν ήταν αλλά αεροπλάνα θα είχαν παρουσιάσει βλάβες μεγάλες. Με τον τρόπο που τα πετούσα εγώ. Με βαριές προσγειώσεις και από μένα αλλά προπαντός από μαθητές και ήταν πάντα ακμαία τα αεροπλάνα

Εκείνα τα Piper πολύ καλά αεροπλάνα.

Μετά μεγάλωσε η αεροπορία με ελικόπτερα μικρά, με ελικόπτερα μεγάλα, με πολεμικά, όπως είναι τώρα.

Τα Cessna τα πετάγατε;

Όλα τα αεροπλάνα τα πέταγα. Ελικόπτερο δεν πέταξα γιατί δεν ήθελα να πάω στη σχολή, ήμουνα και μεγάλος πλέον, αντισυνταγματάρχης είχα φτάσει.

{ Σημ. Δ.Σαμπάνη: Αμερικανός επισκέπτης στο Βόλο. Ο Αξκος δεξιά, μη ιπτάμενος και μάλλον του ΤΧ, με μεγάλη βεβαιότητα είναι ο κ. Λιάπης }.

Ήσασταν και από τους πρώτους διευθυντές της ΔΑΣ;

Έκανα δύο χρόνια από το 1972 μέχρι το 1974 που έφυγα. Με ανακάλεσαν γιατί δεν υπήρχε Ταξίαρχος ή Συνταγματάρχης ελεύθερος να τον πάνε για Διοικητή (σημ. Δ. Σαμπάνη: εννοεί Διευθυντή ΔΑΣ) και με ξαναγύρισαν πίσω.

Σε ποια φάση ήταν η Αεροπορία Στρατού; Υπήρχαν εξοπλιστικά προγράμματα;

Όχι, επί της εποχής μου δεν έγιναν αγορές εκτός από το αεροπλάνο που πήραμε για τους επιτελείς μας. Να μπορούν να μεταφέρονται στα στρατηγεία και όπου αλλού χρειασθεί.

Μετά τον κ. Γιαννόπουλο ήσασταν Διευθυντής;

Ναι, ναι.

Συνολικά, πόσες ώρες είχατε βάλει;

7500 ώρες με δέκα ατομικά ημερολόγια πτήσεων. Εγώ από τότε που βγήκα χειριστής δεν έχασα κανένα εξάμηνο από το 1950 μέχρι το 1974. Γιατί και όταν ήμασταν έξω, σε Μονάδες του Πυροβολικού μας έδιναν άδεια και πηγαίναμε και πετούσαμε. Και βάζαμε 30 ώρες υποχρεωτικώς το εξάμηνο.

Καμία ιστορία με τον μπαμπά μου που να έχετε πετάξει μαζί θυμάστε;

Πέταξα πολλές φορές, πολλές φορές. Με τους τεχνικούς πάντα πετούσα. Ο μπαμπάς σου ήταν με λίγα λόγια πραγματικός κύριος με τη λέξη με κάπα κεφάλαιο. Δηλαδή, δεν είχε ακρότητα σε κανένα σημείο. Τη δουλειά του, ήσυχος, κανονικός στις παρουσίες του, σε όλα. Ήταν τζέντλεμαν. Ο Διοικητής του ο Χρυσούλης ήταν λίγο ανάποδος. Εγώ καλά πέρασα με τους περισσότερους τεχνικούς. Με τον πατέρα σου δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο αρκεί να του πεις τι θέλεις. Ούτε να γκρινιάξει, ούτε να μεμψημερίσει, ούτε τίποτα.

ΤΕΛΟΣ 6^ης ΣΕΛΙΔΑΣ

Συνέχισε στη σελίδα 7