ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ;

Όπως έχουμε αναλύσει στις προηγούμενες σελίδες του αφιερώματος AEROCOMMANDER, η Ελληνική Αεροπορία Στρατού, είχε αγοράσει τρία, τέτοιου τύπου αεροσκάφη και συγκεκριμένα ένα 680 F με ελληνικό callsignΕΣ 288 και δύο 680 FLμε ελληνικά callsign ΕΣ 315 και ΕΣ 316.

Στις ξένες χώρες, που η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι κάτι που είναι ΣΕΒΑΣΤΟ από όλους και ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ τις όποιες σκοπιμότητες ανθρώπων, κομμάτων, καταστάσεων και ‘’ισορροπιών’’, υπάρχουν και μάλιστα χωρίς να το επιβάλλει κάποιος, ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ και η ΕΚΤΙΜΗΣΗ για τα πρόσωπα και τα πράγματα που πέρασαν και βρέθηκαν, σύμφωνα με την χρονική νομοτέλεια που μας περιβάλει, στον χώρο των απόμαχων.

Βρέθηκαν όχι στο περιθώριο της Ιστορίας, αλλά μέσα στον προδιαγεγραμμένο κύκλο της Ιστορίας, κομμάτια του οποίου κύκλου, υπήρξαν και αυτοί (οι άνθρωποι) και αυτά (τα μηχανήματα).

Παραδείγματα ;

Πάμπολλα, αρκεί να κάνουμε μια βόλτα στο διαδίκτυο ή να αφουγκραστούμε τις αναφορές που μας υποβάλλουν τα στελέχη που εργάζονται ή εργαζόταν στις Ομάδες εργασίας της FINABEL, για να δούμε το πώς συμπεριφέρονται τα Ευρωπαϊκά Κράτη στο θέμα αυτό (γιατί αν ψάξουμε στις ΗΠΑ, εκεί θα πάθουμε τη πλάκα μας, με τον σεβασμό που δείχνουν οι φίλοι μας για τέτοιου είδους πράγματα).

Για μας βέβαια, η αντιμετώπιση της ΙΣΤΟΡΙΑΣ έχει μια άλλη, διαφορετική αντιμετώπιση…..

Ότι δεν εξυπηρετεί την κρατούσα κατάσταση, το λασπώνουμε, το λοιδορούμε, το κατακερματίζουμε, το ΑΦΑΝΙΖΟΥΜΕ ! Αρνούμαστε ότι είναι δικό μας, αρνούμαστε δηλαδή την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ!!!

Σε τι, αλήθεια, μπορεί να φταίει ένα στέλεχος που – μέσα από προβλεπόμενες διαταγές και διαδικασίες – διατάχθηκε να μετακινήσει με αεροπορικό μέσο, της Αεροπορίας Στρατού, τον τότε Βασιλιά, τον τότε δικτάτορα Παπαδόπουλο, τον τάδε ή τον δείνα πολιτικό, ορίστηκε να υπηρετήσει στη τάδε ή την δείνα θέση, πόσο αλήθεια σοβαρό κακό και σφάλμα έκανε, που όταν άλλαξε το σύστημα – μέσα στο οποίο υπηρετούσε – έπρεπε να μπει στο περιθώριο, να ξεχασθεί, να εξαϋλωθεί ;

Και άντε καλά, θα μου πει κάποιος, υπήρξαν και ορισμένα άτομα που είχαν λίγο τη φωλιά τους «λερωμένη». Να το δεχτώ…..

Τι να σκεφτεί κανείς για τη τύχη των Εμβλημάτων ;

Τα εμβλήματα αλλάζουν, συμφωνώ.

Έφυγε από την πουλάδα μας το Στέμμα, μπήκε το πουλί του Παπαδόπουλου, βγήκε το πουλί και μπήκε η φλόγα.

Ωραία, δεν αντιλέγω.

Αλλά ΟΛΑ ΣΤΗ ΠΥΡΑ ;

Όλα στον Καιάδα της λήθης ;

Στη διαταγή, ρε σεις που βγήκε για απόσυρση, να λέγατε να καούν όλα τα αντίτυπα, αλλά …τόσα κομμάτια να παραμείνουν για να θυμίζουν, μέσα από καθιερωμένες διαδικασίες και σε καθιερωμένους χώρους, την περίοδο εκείνη που αντιπροσώπευαν.

Είναι κατάσταση αυτή, να ψάχνω να βρω τις άκρες του πρώτου σήματος της Αεροπορίας Στρατού και να με κοιτούν σα ‘’παράξενο πουλί’’, χωρίς να ξέρει κανείς, αν υπήρξε, πως ήταν, γιατί καταργήθηκε και πότε….

Την άκρη μου τη βρήκε ένας απόστρατος συνάδελφος, που έτυχε και πήγε στο Μουσείο Αεροπορίας Στρατού της Αγγλίας στο MiddleWallopκαι ένας «συν-άρρωστος» με μένα ο Δημήτρης Σαμπάνης !!!

Και το πρώτο έμβλημα της Αεροπορίας Στρατού, πήρε τη θέση του στο διαδίκτυο (και ίσως στην αιωνιότητα…).

Και πάλι θα το πω, άντε καλά με τους Ανθρώπους, άντε καλά με τα Εμβλήματα ….

Τα αεροπορικά μέσα, τι μας πειράξανε;

Γιατί τα πετάξαμε στους μαντράδες;

Γιατί τα πουλήσαμε για παλιοσίδερα ΟΛΑ και από τύπους που δεν είχαμε δα και μεγάλο αριθμό για να πούμε, ε! όλα θα τα κρατήσουμε;

Αυτά τα ‘’άψυχα κουφάρια’’ των απόμαχων μηχανών, είχαν πολλά να πουν για τον ιδρώτα που ένοιωσαν από τους χειριστές που τα πετούσαν. Είχαν πολλά να πουν για τους πόνους και τα δάκρυα, τους καημούς και τις αγωνίες, όλων όσων τα ‘’καβάλησαν’’ και τα πέταξαν.

Αν είχαν στόμα και τι δεν θα λέγανε !!!

Και αναφέρομαι βέβαια και στα δύο U-6 (L-20) BEAVER, αλλά και στα τρία AeroCommander..

Η διατήρηση, αντιπροσωπευτικού αριθμού από κάθε τύπο αεροπορικού μέσου, θα έλεγα και από κάθε μοντέλο του τύπου (π.χ. ΟΗ-13 Η και ΟΗ-13S) θα έπρεπε να είναι ένα ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ και όχι μόνο κάποιων ‘’τρελών’’ μέσα στη παραζάλη που ζούμε….

Αλήθεια τι καινό βάλαμε στη θέση του απόλυτου κενού ;

Αλήθεια υπάρχει η διαδικασία διατήρησης της μνήμης στο Όπλο μας;

Υπάρχει ένα καθιερωμένο σύστημα διατήρησης της Ιστορίας του όπλου, με τη βούλα, που λέμε, του ΓΕΣ ;

Ένα ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ & ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ;

Είναι βέβαια και η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ σοβαρού Συλλόγου, Συνδέσμου ή όπως θέλετε πείτε το, των αποστράτων συναδέλφων που σήμερα – δέκα ολόκληρα χρόνια από τη δημιουργία του Όπλου – δεν έχει γίνει κατορθωτό να οργανωθούν και αυτοί και με τη σειρά τους να καθίσουν να ασχοληθούν με τέτοιου είδους θέματα……

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στα TwinCommanders, τα δικά μας και ας δούμε που βρίσκονται σήμερα, μετά από σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια, από τότε που πρωτοήρθανε, πετώντας παρακαλώ, στην Ελλάδα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ψάξιμο….

ΕΣ 288

Εδώ βλέπουμε το TwinCommanderAerocommander 680 F, ΕΣ 288, στην είσοδο του Αεροδρομίου Στεφανοβικείου, σε μια, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλή θέση, που τουλάχιστον δίνει, με τις κλίσεις που του έχουν δοθεί, την αίσθηση της κίνησης.

Τη πρώτη ιδέα να κρατηθεί το αεροσκάφος αυτό την είχε ο τότε Διοικητής της ΣΑΣ, ο Συνταγματάρχης (ΕΜ) Κ Ε, πίσω στη διετία 1996 – 1997.

Ήταν και αυτή μια προσπάθεια να περισωθεί κάτι, όπως είχαν κάνει πολλοί συνάδελφοι στο παρελθόν, στο ίδιο αλλά και σε άλλα αεροδρόμια της ΑΣ.

Το μνημείο χωρίς μνήμη δεν έχει νόημα…..

Η υπόστασή του αλλοιώνεται……

Η αιτία ύπαρξής του παρερμηνεύεται…..

Στάχτη και μπούλμπερη το περιμένει……

Μνήμη….!!

Αλήθεια, ποιο πλήρωμα το πέταξε για πρώτη φορά ;

Ποια ημερομηνία και σε τι είδους αποστολή ;

Πόσες ώρες πτήσης έχει στο ενεργητικό του σαράντα πέντε τόσα ολόκληρα χρόνια που έζησε μαζί μας ;

Ποια ήταν η τελευταία του πτήση ; με ποιο πλήρωμα και σε τι είδους αποστολή ;

Είχε μήπως κάποιο ατύχημα και πιο ήταν αυτό;

Πολλά τα στοιχεία που θα πρέπει να καταγραφούν, εκεί κάτω από το ΕΣ 288, για να αποκτήσει ΜΝΗΜΗ το μνημείο…..

ΕΣ 316

Το βλέπουμε σε κάποια πίστα, υποστηριζόμενο από τα jacks, περιμένοντας ποιος ξέρει την επόμενη θέση του. Είναι φρεσκοβαμμένο, με τα πραγματικά χρώματα της εταιρείας όπως όταν το πρωτοπήραμε.

Μακάρι να το δούμε να στήνεται, σε θέση που του αρμόζει, μια που και αν κάνουμε την ευχή ‘’μακάρι να το δούμε να πετάει’’, είναι μια ευχή που για τα ελληνικά δεδομένα, είναι όνειρο απατηλό…..!!!

UPDATED 22 Νοεμβρίου 2008

Να ευχαριστήσω τον φίλο του ιστολογίου και της προσπάθειας διατήρησης της μνήμης, Ιωάννη, που μας έστειλε φρέσκες φωτογραφίες από τη νέα πλέον θέση στην οποία έχει τοποθετηθεί το ΕΣ 316.

Όπως μας πληροφορεί, βρίσκεται εδώ και 2-3 μήνες, δίπλα στο Ηρώο Πεσόντων Α.Σ, στο Α/Δ Στεφανοβεικίου.

ΕΣ 315

Εδώ είναι που όλα θυμίζουν έρευνα αστυνομικών αρχών…..

Εδώ είναι που φαίνονται ποιοι είναι ‘’οι τρελοί’’ και με πόσο απλές σκέψεις, κινήσεις και ενέργειες, ανακαλύπτεις θησαυρούς….

Όλα ξεκίνησαν από την επικοινωνία μου με τον Δημήτρη τον Σαμπάνη, συζητώντας για το που βρίσκονται σήμερα τα τρία Aerocommanderμας και βέβαια του είπα ότι τα δύο τα έχω δει πολύ πρόσφατα (εννοώ το ΕΣ 288 και ΕΣ 316), ενώ για το ΕΣ 315, είχα ακούσει ότι είχε δοθεί για μουσειακό έκθεμα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, το τεχνικό προσωπικό, προβληματιζόταν πως θα μεταφερθεί στην Αθήνα με τέτοιο άνοιγμα πτερύγων, που έπρεπε να κλείσει όλη η ΝΕΟΑΘ, αλλά και οι μισοί δρόμοι της Αθήνας. Την λύση την έδωσε η ιδέα «κόφτε του τα φτερά», γεγονός που έγινε αλλά μετά αντιληφθήκαμε ότι δεν κόλαγαν…… και εκεί σταματούν οι γνώσεις μου για τη τύχη του ΕΣ 315..

Έλα όμως που υπάρχουν και οι «αρρωστιάρηδες» !!

Υπήρχε ήδη η πληροφορία από ευρωπαϊκές πηγέςκαι συγκεκριμένα από το EUROPEAN AIR FORCES DIRECTORY 2007/2008 του IAN CARROLL αλλά και από το SCRAMBLE, ότι το ΕΣ 315, βρισκόταν στα Αν. Πορόϊα . Μετά από αρκετές συζητήσεις μεταξύ Γιάννη Μυλωνά και Δημήτρη Σαμπάνη, αποφασίζεται η πιο δυναμική ενασχόληση για τον εντοπισμό του.

Ένα ηλεκτρονικό μήνυμα (e-mail για τους φωστήρες μας αγγλομαθείς…ξέρω τι λέω εγώ), στις 14 Μαΐου 2008, στον Δ.
Σαμπάνη από τον Γιάννη τον Μυλωνά, μας ξυπνάει χαρούμενα…

‘’Προσοχή, μάλλον το εντοπίζουμε.’’

Στέλνει πέντε screen shots από το Google Earth που δείχνουν στο χωριό Ν. Πορόϊα Σερρών και το Α/φος στο κόκκινο πλαίσιο.

Οι συντεταγμένες είναι: 41ο 17′ 25,91» Ν και 23ο 01′ 49,51 Ε !!!!

Χαράς Ευαγγέλια, θα το βρούμε που θα μας πάει, εδώ ξετρυπώσαμε το Beaver στην Αμερική που πετάει ακόμα, και δεν θα βρούμε το ΕΣ 315…..

Δραστηριοποιείται η …άμεση δράση της ομάδας των ‘’αρρωστιάρηδων’’…

Ο Δημήτρης Σαμπάνης, έχει τις πρώτες επαφές με την κα Παπαδοπούλου Ιωάννα, του Δήμου Κερκίνης, με αίτημα βοήθειας για τον αν γνωρίζει κανείς την ύπαρξη ενός λευκού αεροσκάφους στην περιοχή τους, στις πιο πάνω συντεταγμένες των φωτογραφιών.

Μια βδομάδα μετά έρχεται η πρώτη απογοήτευση.

Δυστυχώς τίποτα.

Κάποιο Α/Φ που υπάρχει εκεί κοντά είναι στο Κιλκίς και είναι της ΠΑ.

Οι άνθρωποι ψάχνουν για Α/Φ διατηρημένο και σε πρωτεύουσα θέση τοποθετημένο. (που να ξέρανε τι ψάχναμε, αλλά και που να το φανταζόμαστε και εμείς !!!!).

Με βαριά καρδιά και τα απαραίτητα «Ευχαριστούμε πολύ για την βοήθειά σας», παίρνοντας όμως δύναμη από την απογοήτευση, συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

Άλλο μέϊλ, του Γ. Μυλωνά, στο Δ. Σαμπάνη, στις 27 Μαΐου 2008, με το οποίο ο φίλος του Γιάννη Μυλωνά, ο Θέμης Βρανάς,

(ένας άλλος »τρελός» της παρέας), μας στέλνει τις πρώτες φωτογραφίες του ΕΣ 315

Εδώ βλέπουμε λοιπόν το ΕΣ 315 σε μάνδρα scrap, στο χωριό Άνω Πορόϊα του Νομού Σερρών, τραβηγμένη το 2004, από τον Γιώργο Παναγούδη, φίλο του Θέμη Βρανά που του προώθησε τις φωτογραφίες.

Η μάνδρα scrap είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στην έρευνα.

Ξανά πίσω στην κα Παπαδοπούλου στο Δήμο Κερκίνης.

Με το που αναφέρουμε την μάνδρα scrap που ψάχνουμε, σε λιγότερο από λεπτό της ώρας έχουμε το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη.

Είναι οΓιώργος Καλομοίρης, ο οποίος αγόρασε σε διαγωνισμό του ΓΕΣ, ως σίδερο, παλιά υλικά, οχήματα και τέτοια και ούτε φανταζόταν ότι μέσα στα σίδερα, θα αγόραζε και το ΕΣ 315………….

Τα χαρτιά γράφανε «4 τόνοι αλουμίνιο»… αυτό ήταν το ΕΣ 315!!!

Ο άνθρωπος έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν πήγε να φορτώσει…

Μέσα στο ΕΣ 315, βρήκαμε και σας το παρουσιάζουμε σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα, ένα σημείωμα στο οποίο αναγράφονται οι ελλείψεις που έχει το Α/φος, προφανώς όταν πάρθηκε η απόφαση να δοθεί στο Πολεμικό Μουσείο και του κόβανε τις πτέρυγες

και τι πρέπει να κατασκευασθεί έτσι ώστε να μπορέσει να εκτεθεί ως μουσειακό είδος

Επίσης ο καλός μας φίλος, ο Γιώργος Καλομοίρης, είχε την ευγενή καλοσύνη να μας στείλει και όσα φύλα από το Flight Manual του αεροσκάφους βρήκε μέσα σε αυτό, αλλά και μία ζώνη ασφαλείας του πληρώματος.

Άντε και μια λεπτομέρεια της ζώνης………………..

Με την ανεύρεση του προτελευταίου ιδιοκτήτη εντοπίζεται τελικά και το κρησφύγετό του.

«Ελικοδρόμιο» το όνομά του…λίγο σημαδιακό, δεν συμφωνείτε;

Οι συντεταγμένες πλέον διορθώθηκαν στο σωστό και είναι: 41ο 16′ 07,18» Ν και 23ο 01′ 32,78” Ε !!!!

Οι φωτογραφίες, τραβηγμένες στα 2004, Καλά μέχρι εδώ !!!

Σήμερα όμως που είναι το αεροπλάνο ;

Ας είναι πάλι καλά ο Δ. Σαμπάνης.

Βρήκε τον σημερινό ιδιοκτήτη του !!

Είναι ο κ. Διονύσης Παράσχης, από την…….. www.laserarena.gr

που έχει μια πολύ ώραία επιχείρηση με πολλά και διάφορα, στη Τσιβιλί της Ζακύνθου.

Το αγόρασε από την μάνδρα του κ. Καλομοίρη, πριν από τρία χρόνια (το 2005) και το έχει βάψει εξ ολοκλήρου, αλλά του λείπουν πολλά πράγματα, π.χ. του λείπουν οι τρίφυλλες έλικες και οι δύο κινητήρες, το ουραίο σταθερό έχει ξεκολλήσει …..

Ο κ. Παράσχης θα ήθελε να του δώσει λίγη ζωή παραπάνω.

Ψάχνει για δύο τρίφυλλες έλικες να τις προσαρμόσει σε κάποια μοτέρ καθώς επίσης και τις λάμπες των προβολέων προσγείωσης γιατί οι αρχικοί του έχουν καεί. Το περιποιείται και το προσέχει σαν να το είχαμε εμείς στα χέρια μας.

Γιατί κρατάει στα χέρια του ένα κομμάτι της αεροπορικής μας ιστορίας.

Έτσι τουλάχιστον νοιώθει !!

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΛΕΞΙΣ

Του οποίου οι στίχοι, νομίζω ότι είναι ένα και ένα για την ιστορία του ΕΣ 315…..

« Κι αν βγω από αυτή τη φυλακή

Κανείς δεν θα με περιμένει

Οι δρόμοι θα’ ναι αδειανοί

Κι η πολιτεία μου πιο ξένη.

Τα καφενεία όλα κλειστά

Κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι

Αέρας θα με παρασέρνει

Κι αν βγω από αυτή τη φυλακή.

Ο ήλιος θα αποκοιμηθεί

μες στα ερείπια της Ολύνθου

θα μοιάζουν πράγματα του μύθου

οι φίλοι μου κι οι εχθροί…»

Αυτά αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι τα νέα για τα τρία μας AeroCommander, την ιστορική διαδρομή των οποίων προσπαθήσαμε, πρώτα εμείς να την μάθουμε και στην συνέχεια να την ανεβάσουμε στο διαδίκτυο, για να μείνει και να αποδώσουμε έτσι την ελάχιστη των τιμών που μπορούμε εμείς να κάνουμε, ξέχωρα και ανεξάρτητα από την όποια τιμή προσδώσει σε αυτά αλλά και σε όσα από τα αεροπορικά μέσα θα αποσύρονται στο μέλλον, το επίσημο ΓΕΣ/ΔΑΣ….

Ένα πράγμα έχουμε στο μυαλό μας εμείς «ΑΡΡΩΣΤΙΑΡΗΔΕΣ» :

ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ

ΥΓ

Ένα μεγάλο-μεγάλο ευχαριστώ στους «αρρωστιάρηδες» φίλους του ιστολογίου, τον Δ. Σαμπάνη, τον Γιάννη Μυλωνά, και τον Θέμη Βρανά.

Χωρίς την βοήθειά τους, το αφιέρωμα για τα τρία μας AeroCommander, θα ήταν αδύνατον να ολοκληρωθεί.

Συνέχεια στο:  Η ΠΡΩΤΗ ΠΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣ 315 και ΕΣ 316